เอลเมอร์ เวอร์เนอร์ แมคคอลลัม (อังกฤษ: Elmer Verner McCollum; 3 มีนาคม ค.ศ. 1879 – 15 พฤศจิกายน ค.ศ. 1967) เป็นนักชีวเคมีชาวอเมริกัน เกิดที่เมืองเรดฟิลด์ เป็นบุตรของคอร์นีเลียส อาร์มสตรอง แมคคอลลัมและมาร์ธา แคเทอรีน คิดเวลล์ แมคคอลลัม[2] เรียนจบปริญญาตรีและปริญญาโทจากมหาวิทยาลัยแคนซัส และเรียนจบปริญญาเอกจากมหาวิทยาลัยเยล[3] ก่อนจะทำงานที่มหาวิทยาลัยวิสคอนซิน แมดิสัน แมคคอลลัมทำการทดลองเกี่ยวกับสารอาหารจนในปี ค.ศ. 1913 แมคคอลลัมค้นพบสารอาหารชนิดหนึ่งที่ละลายได้ในไขมัน เนื่องจากในขณะนั้นยังไม่มีการค้นพบโครงสร้างของสารชนิดนี้ แมคคอลลัมและเพื่อนร่วมงาน มาร์เกอริต เดวิสจึงใช้ตัวอักษรภาษาอังกฤษในการเรียกชื่อแทน แมคคอลลัมเรียกวิตามินเอว่า "fat-soluble A" และเรียกวิตามินบีว่า "water-soluble B"[4] ต่อมาในปี ค.ศ. 1917 แมคคอลลัมดำรงตำแหน่งศาสตราจารย์ด้านเคมีสุขศาสตร์คนแรกของมหาวิทยาลัยจอห์นส ฮ็อปกินส์[5] ขณะทำงานอยู่ที่นี่ แมคคอลลัมตีพิมพ์บทความทางวิชาการกว่า 150 บทความ เป็นบทความเกี่ยวกับการวิจัยด้านวิตามินและโลหะปริมาณน้อยในอาหาร แมคคอลลัมได้ร่วมงานกับสำนักงานอาหารและยาสหรัฐฯ เพื่อลดปัญหาการขาดสารอาหารของทหารช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง แมคคอลลัมเกษียณตัวเองในปี ค.ศ. 1946 และเสียชีวิตที่เมืองบอลทิมอร์ในปี ค.ศ. 1967